aslında bu kayıtta;
dün gece babasının yokluğunda oğlumla beraber yattığımızı,
elele uyuduğumuzu,
sabahın 6'sında kakasını yapıp beni sinirlendirdiğini,
ama karanlıkta bile beni görüp gülümseyince her şeyi unuttuğumu,
o saatte bununla ilgili twit yazdığımı,
marlené'nin beni, minnoş yavrusunun ee-eesine "bok" diyebilen bir anne olduğum için sevdiğini,
neşe ve keyifle yazacaktım amaaa,
arkadaşımın çok yakın bir arkadaşının, benim de fotoğraflarından görüp bildiğim 1,5 yaşındaki oğlunun balkondan düşüp öldüğünü öğrenince hepsi boğazıma dizildi.
miniğim sabaha kadar uyumasa da, sıçsa da kabulüm.
yeter ki bana hep gülsün.